ऋषी नागडा निजतो

​ऋषी नागडा निजतो

दारं खिडक्या लावून
काळी सावली अंधाराची

फिरते

यावर, त्यावर

जे ते करपत जाते

काय? सूंदर.
कुठल्याही सौंदर्याला थारा नाही.

फांदी? पाखरू? – जा, मर!
अंधाराच्या धागे

मेंदूतून इकडे तिकडे

झोप? कशाला, कसली?

नुसता लिंगाशी चाळा

हातापायांना झटके

अन् गळफास!
गळफास जिवाची सुटका

गळफास दोर स्वर्गाचा

अन् झोप!
अंधार, सुंदर, गारेगार.